Jak zmienić Oksywie i sprawić, by zaniedbane dziś tereny tętniły życiem, zachęcały do rekreacji i spędzania czasu na łonie natury? Wiedzą to studenci gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych, którzy przygotowali prace w ramach projektu "Klimatyczne Dzielnice 2021-22". Czy któraś z nich zostanie zrealizowana?
nie, mieszkańcy mają już swoje przyzwyczajenia
25%
tak, zagospodarowanie przestrzeni zawsze zmienia nawyki
75%
Studenci pracowali w kilku zespołach. Pierwszy zajmował się koncepcją urbanistyczną, a drugi obiektem architektonicznym. Tereny rekreacyjne mogłyby powstać na obszarze, który nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Projektanci mogli więc popuścić wodze fantazji.
W efekcie zaprezentowali pięć różnych pomysłów. Wszystkie koncepcje poprzedzono analizą krajobrazową i inwentaryzacją terenu, co pokazuje dużą wrażliwość na istniejącą już roślinność i ukształtowanie terenu.
Studenci zaproponowali całkowite zagospodarowanie przestrzeni wraz z rzeźbami, które mogłyby zdobić gdyńskie dzielnice. Pojawiły się też propozycje o charakterze lokalnym (np. węzły z cum, żagle z "papieru"), jak i rzeźby wprowadzone w ruch przez spacerowiczów lub pod wpływem wiatru.
- Badania i eksperymenty artystyczne studentów ASP mają na celu osiąganie korzyści płynących z pełnego zintegrowania kultury i kreatywności w planach rozwoju lokalnego, a jego rezultatami są studialne projekty architektoniczne i artystyczne w zakresie kształtowania przestrzeni publicznych. Mogą stanowić inspiracje dla mieszkańców do uatrakcyjnienia przestrzeni publicznych w ramach kolejnych edycji budżetu obywatelskiego czy podejmowanych działań przez rady dzielnic - mówi Katarzyna Gruszecka-Spychała, wiceprezydent Gdyni."Łąka form" - Dominika Milewska i jej pomysł na Oksywie:
Ma to być miejsce spotkań, z możliwością posiedzenia, zjedzenia, pospacerowania, w otoczeniu bezpiecznym tożsamościowo pasującym do wizerunku Gdyni jako miasta
portowego oraz dzielnicy Oksywie, odnosząc się do jej historii oraz aktualnego wizerunku.
Inspirację do projektu stanowią surowe bryły nowo powstałych osiedli deweloperskich, białych form wyrastających z betonowych placów, samego portu z lotu ptaka oraz historii Oksywia, na którym znajduje się tej pory wiele bunkrów powojennych, betonowych, surowych form zamaskowanych w gąszczu zieleni.
Ideą projektu jest zachowanie bioróżnorodności terenu, zestawienie zieleni z małymi formami architektonicznymi. Chroniąc teren zielony w mieście stanowiącym azyl od betonowego miasta przemierzanego przez tiry.
Teren spacerowy osiągnięty poprzez wyznaczenie ścieżek wijących się między zastałym drzewostanem. Liczne dosadzenia, dodanie brył małej architektury, powstałych jako efekt projektowych badań w dzielnicy. Otwarcie strefy gastronomicznej i toalety publicznej.
Odbiorcami są mieszkańcy dzielnicy we wszystkich kategoriach wiekowych. Teren jest połączony chodnikami z sąsiadującymi osiedlami.
"Przerwa na energię" - Julia Noculak i jej pomysł na Oksywie:
Celem projektu było stworzenie przestrzeni, która zachęca do spędzania w niej czasu poprzez zestawienie ze sobą różnych aktywności. Miejsce ma łączyć ze sobą różne grupy wiekowe, w którym każda znajdzie atrakcyjne dla siebie zajęcie.
Inspiracją projektu była historia dzielnicy - Oksywie swego czasu było najstarszą osadą rybacką. Dzięki temu w projekcie zostały wykorzystane symbole marynistyczne, m.in. siedziska inspirowane zmiennością fal czy też siedziska przypominające żagle statków.
Sam podział przestrzeni jest dynamiczny. Brak w nim prostych kątów, dominują za to miękkie i obłe kształty. Dzięki temu strefy rekreacji biernej oraz strefy rekreacji czynnej przenikają się nawzajem. Użytkownik miejsca sam odkrywa teren, dostosowując ścieżkę do swoich potrzeb.
Dużą część sfery zajmuje tor rolkarsko-wrotkowy oraz pumptrack. Użytkownik może także skorzystać z trampolin bądź przestrzeni zielonej, przeznaczonej m.in. do pikników oraz odpoczynku wśród natury.
Ważnym aspektem w projekcie jest także sztuka uliczna. Lokalni artyści mogą korzystać z płócien, tworzących zadaszenia, aby rozwijać swoją kreatywność i dekorować miejsce w nowy sposób.
"Wolna Przestrzeń Spotkań" - Michalina Jasińska i jej pomysł na Oksywie:
Koncepcja zakłada stworzenie przestrzeni swobodnej rekreacji, która dostępna jest w odległości spaceru dla mieszkańców pobliskich osiedli. Modelowym użytkownikiem przestrzeni jest młoda rodzina 2+2, która dzięki projektowi nie musi szukać atrakcyjnych terenów rekreacji z dala od miejsca zamieszkania, gdy chce spędzić wartościowy czas na świeżym powietrzu z dziećmi.
Motywacją oraz źródłem inspiracji do projektu był teren sam w sobie. Zarówno jego stan istniejący (z dużym udziałem zieleni wysokiej i średniowysokiej), jak i projektowany tuż obok park leśny z licznymi atrakcjami.
Z połączenia tych faktów narodził się pomysł stworzenia minimalistycznie zaprojektowanej przestrzeni, która swoją formą pozwoli na dowolność jej użytkowania. W projekcie użyto naturalnych materiałów (kamień, drewno, materiał roślinny) do wprowadzenia podstawowej infrastruktury wypoczynkowej (leżaki, hamaki, stoły piknikowe).
"Park leśny" - Tatiana Kasim i jej pomysł na Oksywie:
Projekt ma na celu włączenie mieszkańców w tworzenie przestrzeni społecznej i komunikacji. Teren powinien zapewniać strefy funkcjonalne.
Inspiracja: stworzenie nowego miejsca, które stanie się sercem okolicy. Podzielenie na strefy (wspólne, osobiste) wypoczynku. Małe formy architektoniczne oraz maksymalna ochrona terenów zielonych i zaprojektowanie nowych.
Korzyści: miejsce przyjazne dorosłym i dzieciom oraz pozytywnie wpływające na zawiązywanie relacji międzyludzkich, zachowana zieleń, zapewnione poczucie bezpieczeństwa.
"Muszla" - Maja Krzyżyńska i jej pomysł na Oksywie
Obiekt w założeniu formą ma wtopić się w otoczenie - stworzyć z nim symbiozę. Projekt powstał z myślą o naturalnej fizjologicznej potrzebie osób odwiedzających Bulwar. Biomorfizm modeluje elementy artystyczne na naturalnie występujących wzorach lub kształtach przypominających naturę i żywe organizmy. Kształt, materiał, struktura... wszystkie te elementy składają się w spójną całość, tworząc mały ekosystem.
Inspiracją dla tej koncepcji toalety publicznej było najbliższe otoczenie. Szum wody i fal rozbijających się o skały, odcienie ziemi, kamieni, obmytego wodą drewna, muszli.
Obiekt składa się z dwóch części: konstrukcyjnej (pełniącej główne funkcje użytkowe) oraz
zewnętrznej (funkcje wizualne, artystyczne). Zewnętrzny szkielet został wykonany z połączenia stali i betonu, dzięki czemu możliwe jest uformowanie nieregularnego kształtu. Powierzchnia falistych płaszczyzn wykonana została metodą barwienia w masie betonu. Pomiędzy częściami została przewidziana przestrzeń służąca do cyrkulacji powietrza, ocieplenie budynku oraz elektryka.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
