Oczekiwania wobec pracodawców zmieniają się równie szybko jak ideał pracownika. W ostatnich 20 latach przeszliśmy od "dwóch rąk" do pracy, które były wystarczające według Forda, do pełnego zaangażowania pracownika, który ma być aktywny, kreatywny i wszechstronny. Firmy szukają najlepszych, często zapominając, że zarządzanie najlepszymi to największe wyzwanie dla kierownika. O tym rozmawiamy z Joanną Heidtman, psychologiem, socjologiem, doradcą i trenerem.
2017-05-23 08:36
Wychodzi na to że pani Joanna nie tylko potrafi powiedzieć kto jest najlepszy ale i jest lepsza od najlepszych skoro zarządza nimi. Ona też uczy tych lepszych od najlepszych jak zarządzać -czyli jest nawet lepsza od tych lepszych którzy zarządzają najlepszymi skoro chce ich uczyć. Powiem szczerze- tego typu artykuły powinny znajdować się w dziale ,,kabaret" albo ,,humor". Ciekawe jak definiuje ,,lepszość" w swoim prywatnym życiu. Nie mam pojęcia i nawet mało mnie to interesuje jak ale z pewnością robi to najlepiej.
2017-05-23 16:52
A w zarządzaniu są lepsiejsze i mojsiesze.
2017-05-23 00:46
a ja byłam na wykładzie tej Pani i muszę powiedzieć, że jestem pod wrażeniem wiedzy, charyzmy i kreatywności Pani Joanny. Niech się nie wymądrzają ci, którzy ani jej nie poznali ani nie znają się na materii zarządzania. To że ponarzekasz na szefa i robotę ze szwagrem przy piwie to nie jest znajomość zarządzania. Pani Joanna jest gruntownie przygotowania, oczytana, wie po prostu co mówi.
Jest bardzo inspirująca.
Warto czasem posłuchać mądrzejszych od siebie zamiast powielać zaściankowe schematy masowego myślenia
2017-05-23 16:48
Pracowałeś/łaś w korporacji, gdzie tchnie pseudokurtuazją, roi się od pseudokolegów, ale też od grup nieprzychylnych przyczajonych hien, które spotykają się w socjalnym na pitu pitu? Gdzie szef, trochę ważniejszy od mniejszych szefów, jest mistrzem kamuflażu, wkręcania, lawirowania, ale działa wg algorytmu, wg schematu. To rozkłada nam gospodarkę, tacy oni, zmóżdżeni menadżerowie. Najsmutniejsze, że godzą się na wątpliwe prawnie posunięcia i przypominają samotnych chłopców izolowanych przed rówieśnikami. Taki zawodnik nigdy nie gra drużynowo, bo gdzie miał się tego nauczyć?
2017-05-22 10:52
Z moich już 40-letnich obserwacji wynika, że osoby tzw. wybitne są często aspołeczne, bardzo trudno wskrzesić u nich poczucie przynależności do grupy/korporacji/firmy, bo oddziaływanie grupy będzie podświadomie dążyć do ich zrównania z resztą- w przyrodzie generalnie wszelkie procesy zmierzają do ich uśrednienia, a wszystko to co jest ponadprzeciętne jest określane jako wynaturzenie. Takie osoby będą to również podświadomie odczuwać, że grupa sprowadza ich za wszelką cenę do przeciętności i finalnie przyjmują postawę jeszcze bardziej anty. Z kolei grupa z różnych pobudek będzie ten proces kontynuować, aż jednostka ponadprzeciętna się wyciszy lub odejdzie. Jest niezwykle trudnym zadaniem dla lidera utrzymać i wykorzystać pełen potencjał osób ponadprzeciętnych i ich "ustawienie" w szeroko pojętej grupie. Osoby te często wykazują pewne cechy dewiacji psychicznych ( nie mylić z chorobą psychiczną ) takich jak stany submaniakalne, mania wielkościowa, nerwica natręctw. Niestety najgorsza sytuacja jest w momencie. gdy lider jest " słabszy" od podwładnego- jeśli taki lider zdaje sobie z tego sprawę, to wykorzysta potencjał osoby ponadprzeciętnej bez nadmiernej ingerencji swojej osoby. Jeśli lider uzna, że jest bożyszcze, ponadprzeciętny pracownik ze 100% pewnością odejdzie skłócony z korporacją
2017-05-23 11:53
Z Eurocash Gastronomia rozstalam sie w niezbyt sympatycznej atmosferze.
PATOLOGIA to co tam sie dzieje.
Pozdrawiam.
2017-05-22 13:37
Absolutnie to prawda że liderzy to ludzie o specyficzny charakter ach. W firmie mojego męża zazwyczaj zatrudniano ludzi którzy mają zobowiązania rodzinne by byli uwiązani z firmą. Aby mogła się dalej rozwijać kolejne 20 lat potrzebne były nowe mózgi z nowymi możliwościami. Były to osoby złapane niechcący z różnych sytuacji życiowych niekoniecznie wykształcony z potwierdzającym dokumentem. Zostały wprowadzone do firmy zostały dane im zadania i ruszyły. Zyski przyszły 200 procentowe. Ale cały czas trzeba było wzmacniać męża że ceną za to będą np. częste zwolnienia choroby pogrzeby i inne dziwne stany już nie wspomnę o różnych kłamstwach. Jeżeli przymknie się na to oko i doceni niejednokrotnie wtedy okazują wdzięczność i jeszcze bardziej próbują wykrzycz ssać z siebie i uruchomić swój potencjał. To była bardzo dobra decyzja. Zgadzam się że należy dać im niezależne zadania i niekoniecznie łączyć ich grupy zazwyczaj jest duże niezrozumienie i wojny. Jeżeli stoimy murem za takim liderem bo wiemy że ma dobry wpływ na firmę warto robić spotkania integracyjne i wspierać każdego w inny niezależne sposób. To tak jak dzieci które każde jest inne.
2017-05-23 11:45
to zbyt ciezki temat dla kierownictwa i wspolpracownikow.
Dobrze, ze moj facet ma swoja firme i tu nie mam problemow z tym zwiazanych.
2017-05-22 21:02
Mam wyksztalcenie podyplomowe, wypalenie zawodowe po latach na swoim i wykorzystywaniu na smieciowkach, zamknelam firme i od niemal roku nikt nie proponuje mi pracy. Zadnych zaproszen na rozmowe.
Jak maja sie zatem pracodawcy ceniacy kreatywnosc(=samodzielnosc) do mojej sytuacji?
2017-05-22 22:07
mam 50lat, pracuję na swoim od 20 lat, bo w korpo nie płacili należycie, tzn.zwyczajnie spóźniali się z prowizją od umów (obiecaną w umowie o pracę, ale to było dawne początkujące korpo).'
Wypalenie zawodowe?
Nie mogę sobie na to pozwolić, mimo, iż pracuję w jednym temacie i teraz,
gdy dzieci stały się dorosłe, nawet po 12-14 godzin dziennie.( wcześniej pilnowałam, by po 8-miu godzinach biec do dzieci);
Nie wyobrażam sobie czekania na oferty pracy.
Wniosek mojego wywodu?
Jeśli może Pani sobie pozwolić na czekanie na oferty pracy , to w sumie nie jest źle.
p.s. też mam dwie podyplomówki po wyższych 5-letnich,w sumie jedna mi daje dobre pieniądze.
2017-05-23 06:21
Poślizgnie ci się noga to szybko zmienisz śpiewkę.
2017-05-23 10:21
teraz bardziej dla bliskich pracuję niż dla siebie. .
Nie raz miałam duże tarapaty w firmie, gdy np.mój główny kontrahent zbankrutował- to była wtedy dla mnie utrata 70 % przychodu, kredyty, małe dzieci.
Wiem, że warunki, w których żyjemy mogą zmienić się z dnia na dzień.
Nie na wszystko jest rada.
Nie przeceniam pracy, ale od nastolatka musiałam pracować- w wakacje,weekendy albo popołudniami i dlatego tak napisałam, że nie umiem czekać aż praca przyjdzie do mnie (no, chyba, że jest choroba, to co innego).
2017-05-23 00:35
Pytanie tylko ilu z was ma własne firmy i w nich stosuje te swoje mądrości?
Bo gwarantuję wam że wtedy optyka się zmienia, i to bardzo szybko.
2017-05-23 10:18
ci sami pracownicy od początku.
Stawiam na pracowitość, uczciwość, nie nastawiam się na duże zyski.
To co mówi ta Pani, jest dla mnie trudne do zrozumienia,
trochę takie pustosłowie.
Przepraszam, jeśli obraziłam.
2017-05-23 09:02
i zatrudnić się na kilka lat jako specjalista np. w dużej firmie. Ciekawe, ile z jej teorii wytrzymałoby tę próbę i nie okazało się pustymi frazesami. Życzyłabym jej przełożonego, który pochwaliłby jej samodzielność, zamiast zganić wybieganie przed szereg, albo nagrodził kreatywność, zamiast zganić nie trzymanie się ścieżki procesów i wskazówek przełożonego. Albo mógłby poczuć, że jest dla niego zagrożeniem...Potem proszę chociaż o mały felieton z podsumowaniem doświadczeń....
2017-05-23 08:54
Wiekszosc firm nie szuka najlepszych tylko takich ktorzy beda harowac za grosze jakie oferuja. Wiekszosc rozmow kwalifikacyjnych dzis to strata czasu. Jak przychodzi do zarobkow to ogarnia czlowieka smiech i wychodzi.
2017-05-23 08:16
że trudno zarządzać innymi....
2017-05-22 08:33
2017-05-22 13:58
Pani,która jest niezniszczalna i produkuje się wszędzie gdzi to jest możliwe.
2017-05-23 08:09
Mówiąc krótko : "Pier..li żeby pierd..lić"
2017-05-22 10:28
znacząco próbują uprościć świat do złotych myśli. Zrób tak i tak, a będzie tak i tak. Zarabiają na tych, którzy myślą, że jest jeden jedyny, uniwersalny sposób na życie taki sam dla wszystkich ludzi (z danego kręgu oczywiście, bo to doradztwo dotyczące zarządzania). I to jest nieuczciwe. Wszyscy wiemy, że prawdą starą jak świat jest to, ze nie ma złotego sposobu. Gdyby tak było wszyscy bylibyśmy szczęśliwi, zdrowi, bogaci, sławni, kochani, doceniani, itd. Bo przecież wystarczy słuchać rad takiej Pani, żeby to osiągnąć. Osobie z tytułem doktora nie przystoi wypowiadać się w tak dość ograniczony sposób.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
