Pracodawcy nadal patrzą krzywo na pracowników, którzy poświęcają dużo uwagi życiu rodzinnemu. Niesłusznie! Z badań wynika, że menadżer, który ma żonę i dzieci, jest bardziej efektywny w pracy i ma bardziej pozytywne nastawienie do życia.
nie sprawia mi trudności i jest między nimi balans
50%
bardziej poświęcam się pracy
22%
bardziej poświęcam się rodzinie
28%
Do niedawna w rozmowie kwalifikacyjnej należało podkreślać swoją gotowość do pracy w każdym czasie i w każdych warunkach. Rodzina? "Może kiedyś, teraz koncentruję się na karierze". Pełnego zaangażowania szefowie oczekiwali zwłaszcza od mężczyzn, wychodząc z założenia, że to ich żony zajmą się dziećmi i domem. Tyle, że dziś sami panowie zmienili priorytety.
Jak wynika z opublikowanych w sierpniu badań (
Paulina Szalińska, "Sukces menadżera - na podstawie badań"), aż 14,4 proc. menedżerów za swój największy sukces uważa udane życie rodzinne. Na dalszych miejscach znalazły się dobra współpraca z pracownikami (8,8 proc.), ciekawa
praca (8,3 proc.) i - dopiero na czwartej pozycji - możliwość zrobienia kariery i odniesienia sukcesu (7,2 proc.).
- Dzisiaj nawet od młodych ludzi, którzy stawiają pierwsze kroki na rynku pracy, słyszę że nie mają zamiaru pracować po kilkanaście godzin dziennie w korporacji. Najważniejsze są dla nich związek i rodzina - mówi
Izabela Kielczyk, psycholog biznesu. -
To oczywiście nie znaczy, że powiedzą szefowi: "Nie zostanę po godzinach, bo to czas dla żony i dzieci". A pracodawcy mają tendencję do zrzucania na mężczyzn dodatkowych obowiązków, ponieważ zwykle płacą im lepiej niż kobietom. W kilkudniową delegację też wyślą raczej mężczyznę, bo kobiety "mają obowiązki w domu". To stereotypowe myślenie ma jednak coraz mniej wspólnego z rzeczywistością. W połowie lat 90. amerykańscy pracodawcy przestali zarzucać swoich pracowników nadgodzinami, bo - jak pokazały badania - wyspany pracownik, który ma czas dla rodziny, z większą ochotą przychodzi do pracy i szybciej wykonuje swoje obowiązki.
Kontakty z żoną i dziećmi są też ważne z innych powodów. Trenerka zawodowa
Marcie Schorr Hirsch opublikowała w Harvard Business Review wyniki ankiet, które przeprowadziła wśród 60 menedżerów wyższego szczebla. Ci, którzy byli żonaci, wymieniali to jako czynnik, który istotnie przyczynił się do ich sukcesu. Mówili:
"Wszystkiego, co wiem o umiejętnościach interpersonalnych, nauczyłem się od żony" lub:
"Nigdy nie podejmuję żadnej ważniejszej decyzji biznesowej bez konsultacji z żoną". Do tego dochodzi podstawowy czynnik motywacyjny: konieczność utrzymania rodziny.
- Nie oszukujmy się - bez względu na to, jak bardzo mężczyzna czuje się spełniony jako mąż i ojciec, źródła własnej wysokiej samooceny będzie upatrywał raczej w sukcesach zawodowych i zarobkach. Ci mężczyźni, którzy nie są w stanie utrzymać rodziny, na ogół źle się z tym czują, tak jakby nie wypełniali swojego podstawowego zadania. Poza tym żonaci i "dzieciaci" gotowi są bardziej poświęcić się pracy niż ich koledzy - single, którzy wydają zarobione pieniądze tylko na własne potrzeby - zauważa Izabela Kielczyk.
Mimo to widać zmiany. Coraz więcej mężczyzn, którzy korzystają z usług coacha, zadaje pytanie do tej pory postrzegane jako dylemat kobiet:
"Jak pogodzić pracę i życie osobiste?". Czym grozi zapracowywanie się kosztem rodziny, widać po pokoleniu dzisiejszych 50 i 60-latków. Coraz więcej par w tym wieku się rozwodzi, bo po latach widywania się wieczorami i w weekendy przechodzą na emeryturę i... widzą, że przeżyli większość życia z osobą, której nie lubią, a właściwie nawet jej nie znają. Zmianie stylu życia mężczyzn sprzyjają też media. Lansują wizerunek "nowego taty", który jest aktywny zawodowo, ale nie zaniedbuje rodziny i przejmuje od partnerki część obowiązków domowych.
Opracowała