Żeby móc normalnie wykonywać obowiązki służbowe, często sami muszą zorganizować swoje stanowisko pracy. W większości są słabo wynagradzani i niedoceniani. Mimo tego lubią to, co robią, a my lubimy czuć się bezpiecznie, gdy są obok nas. Dziś dzień policjanta
.
raczej tak, ale nie za często mam z nimi kontakt
37%
niestety kiedyś się zawiodłem
19%
nie i omijam ich z daleka
30%
Na co dzień spotykają się z ludzkimi dramatami, krzywdą i śmiercią, narażeni są na - delikatnie mówiąc - niemiłe widoki. Jeżdżą np. na oględziny zwłok samobójcy, który rzucił się pod pociąg, czasem przejdą kilometr zanim zbiorą wszystkie rozczłonkowane części ciała ofiary. Najgorsze jednak dopiero przed nimi, rozmowa z rodziną denata i uczestniczenie w rozpoznaniu bliskiego tym ludziom człowieka.
- Najgorzej jest, jak trafiamy na ciała w stanie dalekiego rozkładu, wtedy nie dość, że obraz tragiczny, to jeszcze fetor nie do zniesienia - twierdzi
Paweł, policjant wydziału dochodzeniowo-śledczego jednej z trójmiejskich komisariatów.
- Ale taka praca, każdy policjant jest narażony na przykre widoki. To są często ludzkie tragedie, samobójstwa, wypadki, trzeba w tym wszystkim umiejętnie podejść do bliskich takiego człowieka, być delikatnym, nie wywoływać niepotrzebnych emocji. Zdarza się, że zgłasza się do nas osoba umysłowo chora, np. prosząca o zdjęcie jej z głowy chipa zamontowanego przez obce cywilizacje. I z nią też trzeba porozmawiać, każdy musi być właściwie obsłużony.Policjanci nierzadko sami muszą zorganizować sobie stanowisko pracy. Artykuły biurowe często dostają od petentów, którzy widząc nieciekawą sytuację panującą w komisariacie, podrzucają im niezbędne do pracy materiały. Z domu policjanci przywożą prywatne laptopy, drukarki i aparaty fotograficzne, ale i na to muszą mieć zezwolenie komendanta. Policjantowi, który przyniesie do pracy swoją drukarkę, nie należy się firmowy toner, w niego także musi zaopatrywać się we własnym zakresie. Brzmi jak ponury żart, ale żartem nie jest.
- W telefonach, które mamy na biurkach brak jest wyjścia na miasto - mówi Paweł.
- Wyjście jest tylko z pokoju naczelnika, a jak nie ma go w pracy, to od oficera dyżurnego. Trzeba się wtedy wpisywać w specjalny zeszyt i stać w kolejce, bo spraw do załatwienia przez telefon ma wiele osób, pozostaje więc prywatna komórka. Na cały komisariat mamy tylko jedno stanowisko z Internetem, chyba że ktoś przyniesie własnego laptopa z Internetem mobilnym, to wtedy ma prościej.To jednak nie koniec absurdów, które panują w policji.
- Czasem sprawa jest mała, ale dokumentów trzeba do niej tyle, że dodatkowe czynności przedłużają wszystko o kilka dni - twierdzi Paweł.
- Np. w niektórych sytuacjach zbędne są oględziny, ale trzeba je wykonać i tak jest w przypadku kradzionego auta. Muszę jechać na miejsce zdarzenia i obejrzeć coś, czego nie ma. Oglądam po prostu miejsce, w którym stał samochód, a teraz nie ma nic. Jeszcze w swojej pracy nie miałem sytuacji, żeby po ukradzionym aucie został ślad, ale oględziny robię za każdym razem.W policji kasy brakuje dosłownie na wszystko, bywało i tak, że sprzątaczki myły ubikacje samą wodą, bo nie było pieniędzy na środki czystości; w dozownikach brakowało mydła. Petent od którego brano odciski palców, nie miał później czym umyć rąk.
- Na 12 etatów mamy dwa służbowe komputery - opowiada
Krzysztof, policjant z wydziału kryminalnego jednego z trójmiejskich komisariatów.
- O takich rzeczach wie każdy, ale nikt nie chce o nich głośno mówić. W policji brakuje ludzi do pracy, a każdy zajmuje się wszystkim. Nierzadko człowiek z wydziału kryminalnego zostaje oddelegowany do przyjęcia wniosku o szczekanie psa. Praca w komisariacie nastawiona jest głównie na obsługę petentów, a ja nie mogę zająć się swoimi zadaniami takimi jak: rozpoznawanie, znajdowanie sprawców, rozpoznawanie środowisk przestępczych, bo jestem od tego odciągany.Słabe zarobki, trudna droga do awansu i podwyżki, a same kwoty podwyżek często starczające na jedno tankowanie auta. Jednak Krzysztof lubi swoją pracę.
- Przyznaję, parę lat temu byłem sfrustrowany, czułem się niedoceniony, rozżalony na przełożonych, na system - opowiada policjant.
- W tej chwili jestem spełniony zawodowo, miałem to szczęście, że moja praca została zauważona i awansowałem. Jednak wielu moich kolegów, nie ma szansy na awans, ponieważ po ostatnich redukcjach etatów brakuje wyższych stanowisk na które mogliby być mianowani. Z mojego punktu widzenia w policji brakuje możliwości tzw. "awansu w poziomie". Oznacza to , że policjanci którzy zajmują od wielu lat to samo stanowisko i nie mają szansy na awans, nie są w jakiś sposób dodatkowo wynagradzani poprzez np. dodatek służbowy. Wtedy zdarza się, że z powodu braku perspektyw następuje syndrom wypalenia zawodowego .W ostatnich latach odeszło sporo dobrych policjantów.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
