"Czy się stoi, czy się leży, tysiąc złotych się należy" - te czasy już dawno minęły. Teraz robotnik musi się ciężko napracować, ale może zarobić dużo więcej.
stworzyć organizację, która będzie walczyła o przestrzeganie prawa pracy wobec robotników
4%
obniżyć pozapłacowe koszty pracy, by wszystkim przedsiębiorcom było lżej
45%
nakładać wysokie kary finansowe na nieuczciwych przedsiębiorców, dorabiających się cudzym kosztem
28%
uelastycznić kodeks pracy, zrezygnować z obowiązkowych odpraw i problemów z uzasadnianiem zwolnienia
6%
nie należy z tym walczyć, większość świadomie woli mieć nieco wyższą pensję niż świadzcenia, które najczęściej są tylko teorią
17%
Jeszcze niedawno w Polsce pokutowało twierdzenie, że za ciężką fizyczną pracę powinno się zarabiać duże pieniądze, a "umysłowi" wysilają się mniej, więc powinni otrzymywać odpowiednio mniejsze wynagrodzenie. Profesor uniwersytetu żył więc skromniej niż robotnik - zwłaszcza przejawiający talenty do "organizowania" materiałów budowlanych.
Część tych przekonań ostała się do dziś - np. górnicy wciąż mają 13 i 14 pensję, deputat węglowy czy tzw. piórnikowe dla dzieci. To przywileje nie do pomyślenia w innych branżach. W Trójmieście robotnicy fizyczni również nie powinni narzekać, stawki są co najmniej przyzwoite.
-
Pracownikom niewykwalifikowanym płacę 12 zł netto za godzinę. Wychodzi więc ok. 2 tys. zł miesięcznie. Za mniejsze nie ma szans na pracowitych ludzi, a na budowie trzeba się teraz natyrać. Czasy picia i spania za pryzmą piachu już dawno minęły - mówi Adam Wasylczyk, właściciel gdańskiej firmy remontowej Wasylczyk.
To oczywiście przykład pensji podstawowej. Dla pomocników murarza, którzy przygotowują zaprawę betonową czy osób, których głównym narzędziem pracy jest łopata lub szpadel. Jeśli ktoś ma doświadczenie - jest murarzem, brukarzem czy malarzem - może zarobić nawet dwukrotnie więcej.
-
Gdy czasem wypełniam jakieś formularze, to zawsze mam kłopot z podaniem zawodu. Jestem przecież zwykłym robolem - tynkuję, szpachluję i maluję. Ale z drugiej strony prowadzę własną, jednoosobową działalność gospodarczą, więc jestem biznesmenem - śmieje się
Łukasz Potocki z Gdańska, który od kilku lat zajmuje się remontami mieszkań.
Zarabia - jak sam mówi - różnie. Najczęściej ok. 3 tys. zł na rękę, ale zdarzają się miesiące, kiedy wyciąga zdecydowanie ponad 5 tys. zł. Pracuje wtedy jednak także w soboty i nigdy nie kończy się na ośmiogodzinnej dniówce.
-
Z drugiej strony zimą są miesiące, w których nawet przez dwa-trzy tygodnie nie mam zajęcia i nic nie zarabiam - przyznaje Potocki.
Sezonowość to właśnie największy problem pracowników fizycznych. Gdy zaczyna padać i być zimno kończą się remonty dróg i większość prac budowlanych. Wykończeniami wnętrz również zajmują się niemal wyłącznie deweloperzy. Niewiele osób planuje remont mieszkania na zimę.
Dlatego wśród robotników jest wielu pracujących w szarej strefie. Pracodawcy zatrudniają na umowę o pracę minimalną ilość osób, którym będą musieli płacić zimą nawet jeśli nie będzie dla nich zajęcia. Pozostali mają umowy-zlecenie, a najczęściej pracują na czarno. Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej szacuje, że odsetek zatrudnionych na czarno w budownictwie sięga 18 proc., podczas gdy średnia wynosi ok. 10 proc. Problem jest tak duży, że Główny Urząd Statystyczny chce nawet zacząć wliczać wartość nielegalnej produkcji z szarej strefy do PKB.
Przedsiębiorcy tłumaczą, że muszą zatrudniać na czarno, bo koszty pracy są zbyt wysokie, trudno też zwolnić pracownika przyjętego na czas nieokreślony.
-
Mogę przewidzieć minimalny zakres robót w sezonie, ale zimą już nie, wtedy jest loteria. Ideałem byłaby np. możliwość corocznego zawieszenia działalności na 3-4 miesiące, ale nie każdy może to zrobić. Bez tego muszę kombinować, a pracownicy sezonowi sami często proponują, że wolą więcej pieniędzy na rękę niż umowę-zlecenie, bo cóż im po niej? Nie widzę problemu, jeśli obie strony taki układ akceptują - mówi nam
Piotr, działający w Trójmieście przedsiębiorca z branży budowlanej.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
