Bycie menadżerem to często marzenie i oczekiwanie osób wkraczających na rynek pracy. Jednak nie zostaje się nim tak od razu, to mozolna droga zdobywania kolejnych doświadczeń i poszerzania swoich umiejętności. W cyklu "Jak zostać menadżerem" dajemy ci możliwość prześledzenia drogi zawodowej, jaką przeszli inni, którzy dzisiaj są menadżerami dużych korporacji, średnich spółek czy małych firm. Opowiadają o swoich doświadczeniach i dzielą się z czytelnikami wiedzą praktyczną. W pierwszym odcinku rozmawiamy z Barbarą Taraszkiewicz - starszym menadżerem ds. księgowości funduszy, State Street Bank Polska. Kolejna rozmowa z cyklu już w przyszłym miesiącu.
Czy każdy musi mieć plan kariery zawodowej? Jak go zbudować?Barbara Taraszkiewicz: - Nie uważam, że każdy musi mieć nakreślony plan kariery zawodowej od pierwszych dni zatrudnienia. Życie często pokazuje, że nasze ostateczne wybory mogą być dalekie od założeń, które przed sobą stawialiśmy, będąc u progu rozpoczęcia kariery. Czasami warto podjąć wyzwanie i wybrać inną drogę rozwoju niż początkowo zakładaliśmy. Poszerza to
horyzonty, pozwala sobie uświadomić, czego oczekujemy, a czego nie jesteśmy w stanie zaakceptować na naszej ścieżce rozwoju zawodowego.
Cenię sobie opinie ekspertów, nie boję się pytać o zdanie także ludzi mniej doświadczonych. Zdarza się, że widzą oni rozwiązania, które w rezultacie okazują się skuteczne.
Dzięki takiemu doświadczeniu jesteśmy w stanie efektywnie pokierować swoją karierą i podejmować decyzje, które są świadome. W moim odczuciu istotne jest wyrobienie w sobie umiejętności podjęcia refleksji nad tym, co dane stanowisko pracy nam przynosi, jakie czerpiemy z niego korzyści, jakie nowe umiejętności nabywamy, jakie wzmacniamy, wreszcie, co nam przynosi satysfakcję. To właśnie refleksja i wnioski, do których dojrzewamy powinny wskazać właściwą drogę kariery, która jest lub będzie zgodna z naszymi oczekiwaniami.
Czy warto robić to już na etapie studiów, szkoły średniej? Jak?- Na etapie studiów warto zainteresować się profilem obecnych na rynku firm i ich ofertami zatrudnienia. Coraz więcej organizacji przybliża studentom profil swojej działalności i stara się ich zainteresować możliwością stażu czy podjęcia zatrudnienia na elastycznych warunkach. Na rynku trójmiejskim State Street jest pionierem w oferowaniu studentom programu dualnego, który polega na łączeniu zajęć akademickich w Wyższej Szkole Bankowej z półetatowym zatrudnieniem w organizacji. Jest to wyjątkowa okazja, by podczas studiów rozpocząć pracę i zdobywać doświadczenie. Skorzystanie z tej oferty daje studentom unikalną szansę na budowanie dojrzałości zawodowej już podczas studiów.
Jak długo szukała pani pierwszej pracy? Jaka była to praca?Umiejętność zatrzymania się i poświęcenia uwagi współpracownikom jest kluczowa, gdyż pozwala ich poznać, dowiedzieć się o wyzwaniach, z którymi się borykają, zrozumieć ich potrzeby i się do nich ustosunkować.
- Decyzję o poszukiwaniach pierwszej pracy podjęłam tuż przed ostatnim rokiem studiów. Wtedy też skończyłam praktyki zawodowe w banku i zdałam sobie sprawę, że przy dobrym rozplanowaniu zajęć na uczelni uda mi się połączyć studia z zatrudnieniem. Wysłałam CV do dwóch korporacji. Po kilku dniach otrzymałam telefon z jednej z nich i zostałam zaproszona na rozmowę kwalifikacyjną. Był rok 2007, starałam się o stanowisko analityka danych. Rozpoczęłam zatrudnienie na pełen etat po kilkuetapowej rekrutacji i dość szybko zrozumiałam, że praca w międzynarodowej organizacji jest tym, co mi w pełni odpowiada.
Każdego dnia uczyłam się bardzo wiele, łącząc teorię nabytą podczas studiów z praktyczną wiedzą z korporacji. Zespół, w którym pracowałam zajmował się kompleksową obsługą oraz raportowaniem danych giełdowych klientów europejskich rynków finansowych. Po kilku miesiącach mojej pracy na stanowisku analityka danych pojawiła się możliwość zarządzania zespołem. Wzięłam udział w rekrutacji i tak pod koniec 2007 roku objęłam swoje pierwsze stanowisko kierownicze.
Czy pamięta pani swoją pierwszą wypłatę? Jak ta kwota ewoluowała, o ile procent jest wyższa dziś od ówczesnej?- Pamiętam swoją pierwszą wypłatę. Z czasem, przy podejmowaniu nowych wyzwań zawodowych ta kwota ewoluowała proporcjonalnie do zadań, które wpisane były w nowe role i odpowiedzialności.
Jak przygotować się do swojej pierwszej rozmowy o pracę?- Jest kilka kroków, które warto wykonać przed rozmową o pracę:
- przygotowanie CV pod kątem oferty pracy, na które aplikujemy - w praktyce oznacza to podkreślenie istotnego doświadczenia i kompetencji, które są wymagane na danym stanowisku
- założenie profilu zawodowego na jednym z portali społecznościowych to wizytówka naszych doświadczeń i umiejętności, jakże ceniona przez head hunterów
- sprawdzenie zakresu odpowiedzialności roli i przygotowanie osiągnięć, umiejętności i cech osobowości, które wpisują się w kompetencje stanowiska
- poznanie firmy, do której aplikujemy - istotne jest pokazanie przyszłemu pracodawcy, że wiemy, czym się zajmuje i jakie są wartości, którymi się kieruje. Zwykle takie informacje można znaleźć na oficjalnej stronie firmy, oficjalnym profilu społecznościowym etc.
- zrobienie wywiadu o organizacji - warto się dowiedzieć wśród znajomych, którzy znają organizację, jaka jest jej kultura, jaka panuje w niej atmosfera, jakie są możliwości rozwoju etc.
Ważniejsze są studia i liczne kursy czy wiedza praktyczna?
Należy być we wszystkim jednak realistą i dać sobie czas na poznanie swoich umiejętności, a także wykształcenie nowych kompetencji, które pozwolą nam czerpać satysfakcję ze zmiany.
- W mojej ocenie wiedza teoretyczna i praktyczna są istotne, gdyż zestawione razem mogą przynieść naprawdę ciekawe rezultaty. Studia i kursy poszerzają zakres naszej wiedzy w danym temacie, natomiast wiedza praktyczna jest niezbędna, by teorię skonfrontować z rzeczywistością.
Co może jeszcze pomóc we wspinaczce na kolejne szczeble kariery zawodowej?- Określenie celów rozwojowych jest dość istotnym elementem w budowaniu i poszerzaniu portfolio kompetencji zawodowych. To dzięki świadomemu rozwojowi wzmacniamy swoje mocne strony i budujemy nowe kompetencje, które pomogą nam skutecznie realizować założenia obecnej i przyszłych ról. Uważam, że warto także poświęcić czas i energię na budowanie siatki kontaktów. Kolejnym elementem, który w mojej ocenie jest istotny we wspinaczce na kolejne szczeble zawodowe jest angażowanie się w inicjatywy i projekty, dzięki którym mamy możliwość zdobyć nowe doświadczenia i poznać inspirujących ludzi, od których możemy się czegoś nowego nauczyć.
Skąd wiadomo, czy nadajemy się na stanowisko kierownicze? Jak to sprawdzić?- Jednym z narzędzi, które możemy zastosować jest autorefleksja. Pozwala ona zestawić nasze kompetencje i doświadczenia i porównać je z wymaganiami stanowiska kierowniczego. Nawet jeśli odkryjemy, że nie posiadamy wielu elementów wspólnych z rolą, do której aspirujemy, należy pamiętać o ogromnej roli, jaką odgrywa potencjał i umiejętność rozwoju. Jeśli włożymy odpowiednio dużo pracy w swój rozwój wierzę, że jesteśmy w stanie osiągnąć założony cel. Kolejnym kluczowym elementem, którym powinniśmy się posiłkować przy ocenie swoich możliwości jest feedback, czyli aktywne poszukiwanie opinii ludzi, z którymi współpracujemy. To właśnie dzięki informacji zwrotnej jesteśmy w stanie porównać nasze wyobrażenie o jakości wykonywanej przez nas pracy z oceną płynącą od naszych współpracowników.
Jakie ma pani kryteria sukcesu? Co jest najważniejsze, aby go osiągnąć?Postawa zorientowana na rozwój jest jednym z ważniejszych kryteriów sukcesu. Objawia się ona potrzebą ciągłego uzupełniania zdobytej wiedzy, rozszerzania swoich horyzontów.
- Według mnie postawa zorientowana na rozwój jest jednym z ważniejszych kryteriów sukcesu. Objawia się ona potrzebą ciągłego uzupełniania zdobytej wiedzy, rozszerzania swoich horyzontów, zdolnością do nieustannego samorozwoju zawodowego i osobistego, a także umiejętnego korzystania z kompetencji i doświadczeń innych.
Według mnie skuteczny menadżer potrafi panować nad sobą, starając się zarządzić emocjami oraz barierami, które napotyka na drodze do osiągnięcia sukcesu. Optymizm, wiara w osiągnięcie założonych przed sobą celów, przy jednoczesnej umiejętności akceptacji ryzyka oraz otwartość na zmianę i opinie innych ludzi są według mnie istotnymi elementami.
Jak szybko rozwinąć swój potencjał i się nie wypalić?- Dość skutecznym narzędziem w walce z wypaleniem zawodowym jest budowanie planu świadomego rozwoju i systematyczne dążenie do jego realizacji. Cele rozwojowe - krótko- i długoterminowe, o ile właściwie określone i realistyczne, powinny motywować nas do refleksji i oceny naszych osiągnięć oraz motywować do zdobywania coraz to nowych doświadczeń. Poszerzanie zakresu odpowiedzialności w swojej roli, a także angażowanie się w inicjatywy wychodzące poza ramy naszych obowiązków są skutecznymi sposobami na rozwijanie potencjału. Należy być w tym wszystkim jednak realistą i dać sobie czas na poznanie swoich umiejętności, a także wykształcenie nowych kompetencji, które pozwolą nam czerpać satysfakcję ze zmiany.
Ważniejsza jest pewność siebie i odwaga czy wrażliwość i talent?- Bazując na moim doświadczeniu, w niektórych sytuacjach pewność siebie i odwaga są ważne, by zaznaczyć swoją obecność, zrobić wrażenie. Zwłaszcza w sytuacjach, kiedy innym tej odwagi i pewności siebie brakuje. Tym niemniej, najefektywniej, by te cechy szły w parze z doświadczeniem oraz kompetencjami, które pozwalają nam sprostać wymaganiom roli leadera. Empatia i inteligencja emocjonalna pozwalają zjednać ludzi i kierować efektywnie zespołem, bardzo te cechy cenię, mimo to nie powinny moim zdaniem blokować realizacji założonych celów.
Studia i kursy poszerzają zakres naszej wiedzy w danym temacie, natomiast wiedza praktyczna jest niezbędna, by teorię skonfrontować z rzeczywistością.
Jakie są najgorsze cechy menadżera?- W mojej ocenie brak umiejętności słuchania jest jedną z cech, które utrudniają efektywne zarządzanie zespołem. Umiejętność zatrzymania się i poświęcenia uwagi współpracownikom jest kluczowa, gdyż pozwala ich poznać, dowiedzieć się o wyzwaniach, z którymi się borykają, zrozumieć ich potrzeby i się do nich ustosunkować. Często, zamiast słuchać ze zrozumieniem kreujemy w głowie gotowe rozwiązania, pomysły, opinie. Bycie tu i teraz i poświęcenie uwagi rozmówcy jest w mojej ocenie jednym z najważniejszych elementów efektywnego zarządzania ludźmi. Ta umiejętność sprawia, że nasi współpracownicy widzą w nas partnera, z którym chcą realizować cele i którym chcą zaufać.
Czy ważniejsze jest zadowolenie z pracy czy życia prywatnego? Jak to pogodzić?- Według mnie powodzenie na jednej płaszczyźnie nie warunkuje sukcesów na drugiej. Można być szczęśliwym w życiu prywatnym, a wciąż borykać się z brakiem satysfakcji na polu zawodowym i odwrotnie. To, co wydaje mi się ważne to nakreślenie oczekiwań wobec obu tych płaszczyzn i dążenie do ich realizacji. Dla każdego z nas granica zaangażowania w obie płaszczyzny, którą postawimy przed sobą będzie inna, ważne jest, by ją świadomie wyznaczyć i przesuwać w linii z naszymi ambicjami i oczekiwaniami.
Jak motywuje pani siebie, jak swój zespół? - O swoją motywację dbam otaczając się osobami, które są pozytywne i ciekawe życia. To często one przypominają mi, że warto stawiać przed sobą ambitne cele i dążyć do ich realizacji. W pracy motywuje mnie współpraca z ludźmi, od których mogę się wiele nauczyć. Cieszy mnie także możliwość angażowania się w różnorodne inicjatywy i oglądanie rezultatów swojej pracy. Osoby, z którymi współpracuję motywuję możliwością realizowania celów swoim sposobem. Staram się zapewnić im niezależność w działaniu i decydowaniu, przy czym jestem zawsze dość blisko, by pomóc, kiedy tego potrzebują.
W jaki sposób radzi sobie pani z problemami, stresem?- Problemy są dla mnie kolejnym wyzwaniem, którym staram się sprostać poszukując konkretnych rozwiązań, które je zaadresują. Akceptacja środowiska pracy wraz z wyzwaniami, których dostarcza jest pierwszym krokiem do zarządzenia stresem. W poszukiwaniu efektywnych rozwiązań pomaga mi własne doświadczenie i intuicja, a także doświadczenie ludzi, z którymi współpracuję. Cenię sobie opinie ekspertów, nie boję się pytać o zdanie także ludzi mniej doświadczonych. Zdarza się, że widzą oni rozwiązania, które w rezultacie okazują się skuteczne. Ostatnim elementem, o którym staram się pamiętać jest fakt, że popełniając błędy uczę się ich więcej nie popełniać.
Barbara Taraszkiewicz dołączyła do State Street w 2018, obecnie jest starszym menadżerem w Departamencie Księgowości Funduszy Luksemburskich i Szwajcarskich. Na co dzień zarządza trzema zespołami wyceniającymi fundusze inwestycyjne. Z branżą finansową i usług dla biznesu jest związana od ponad 11 lat. Posiada doświadczenie m.in. w zarządzaniu dostarczaniem danych rynkowych dla klientów, wdrażaniu nowych systemów i tranzycji procesów. Barbara jest również certyfikowanym coachem i pasjonują ją "miękkie" aspekty zarządzania. Jest absolwentką
Uniwersytetu Gdańskiego, ukończyła studia na wydziale Finanse i Bankowość na kierunku zarządzanie.
Jesteś doświadczonym menadżerem? Chciałbyś podzielić się swoją praktyczną wiedzą z osobami, które planują lub właśnie rozpoczęły karierę? Skontaktuj się z
autorem.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
