Praca
  • Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport
Praca
Dodaj raport
Praca Wiadomości
Facebook E-mail Messenger WhatsApp Kopiuj link Więcej

"Elegancko szło się" do kościoła, a potem do Ikei

Marta Kreczmer
24 kwietnia 2022 (artykuł sprzed 2 lat) 
Opinie (126)
Najnowszy artykuł na ten temat Ciekawe zawody: iluzjonista - magiczna praca dla pasjonatów
Sławomira Tomczewska pracuje w Ikei od 29 lat. Sławomira Tomczewska pracuje w Ikei od 29 lat.

Sławomira Tomczewska pracuje w Ikei od 29 lat.

fot. Jacek Koślicki / Trojmiasto.pl

W naszym cyklu "ciekawe zawody" zwykle staramy się przybliżać profesje niszowe i zawody, które zdobywają popularność. Chcemy też pokazywać niezwykłych ludzi, którzy z pasją opowiadają o swojej pracy. Taką osobą z pewnością jest Sławomira Tomczewska, "współtwórczyni" jednego z pierwszych sklepów Ikea w Polsce, doradca klienta i sprzedawca od 29 lat. Ten zawód może nie jest niszowy, ale długość stażu pracy pani Sławomiry u jednego pracodawcy robi wrażenie. Jak wyglądała Ikea 29 lat temu? W poprzednim odcinku o pracy psychologa dla zwierząt opowiedziała nam Barbara Masojć. Kolejny wywiad już za miesiąc.



Marta Kreczmer: W Ikei pracujesz już 29 lat, czyli od samego początku. Dokładnie w kwietniu 1993 roku otworzył się pierwszy sklep tej sieci w Gdańsku.

Sławomira Tomczewska: - Zaczynałam w pierwszym sklepie, jaki był otwarty w Gdańsku, a trzecim w Polsce. To było vis à vis Hali Olivia, w zasadzie to była hala magazynowa RSOP WybrzeżeMapka (od red. Rejonowej Spółdzielni Ogrodniczo - Pszczelarskiej), kiedyś sprzedawano tam produkty rolne, a później stała kompletnie pusta... i zaczęła się budować Ikea. Marzyłam o tym sklepie odkąd pierwszy raz odwiedziłam Szwecję. To było coś zupełnie nowego. Wręcz innowacyjnego jak na tamte czasy. Pamiętam, że szukałam nowej pracy i pewnego dnia wpadł mi w ręce Dziennik Bałtycki. Przeglądam ogłoszenia i raptem widzę wpis, że powstaje Ikea w Gdańsku. Wyobrażasz sobie, jaki to był dla mnie szał? Patrzyłam i nie mogłam uwierzyć. Akurat wcześniej robiłam kurs na sekretarkę i postanowiłam według nowych standardów napisać CV, tak jak się to teraz robi. Wyobraź sobie, że wcześniej w Polsce pisało się życiorysy np. "urodziłam się wtedy i wtedy, pochodzę z rodziny robotniczej albo dajmy na to inteligenckiej" itd., ale ja postanowiłam zrobić to inaczej, pójść za nową modą i napisać swoje pierwsze CV właśnie aplikując do Ikea. Do tego dołączyłam podanie o pracę i napisałam je tak... tak od serca. Udało się. Podpisałam umowę pierwszego lutego w Hotelu Marina i pojechałam na dwutygodniowe szkolenie do sklepu w Poznaniu. Przez czternaście dni byłam w Poznaniu, a moja Ikea się budowała, ale jak wróciłam, to ja ją też budowałam. Nie powstała tak od razu, były tylko ścianki działowe i trzeba było skręcać meble.

Też je skręcałaś?

- W ogóle nie wiedziałam, że można tak samemu skręcać meble... że ja, dziewczyna. Tak, skręcaliśmy meble, wykładaliśmy towar, przygotowywaliśmy swoje miejsce do przyszłej pracy. Ten sklep jeszcze wtedy był malutki, parterowy. Jak stałam na dziale z sofami, to mogłam krzyknąć i na dziale kuchennym mnie słyszeli. Teraz jest to niewyobrażalne!

Zupełnie inne odczucie, bardziej jak we współczesnych showroomach.

- To były kompletnie inne czasy. Początek lat dziewięćdziesiątych w Polsce. Nie było powszechnie telefonów komórkowych, dopiero zaczynały się pojawiać, nie było nawet komputera w tym sklepie. Drukowali nam codziennie listę artykułów, papierową, dokładnie ile czego mamy i jak sprzedaliśmy sofę, to pół biedy, bo odhaczałam na liście jedną sofę, ale jak był to regał modułowy, który składał się z wielu części, to trzeba było znaleźć na tej liście pięć szuflad, szyny do szuflad, półki, półeczki... i powiem ci, że jakoś to funkcjonowało. I wszystkie stany magazynowe nam się zgadzały. Każdy dział miał swoją listę, trzeba było ich zawsze pilnować, żeby nie zgubić, ale też ta sprzedaż była taka jakaś spokojniejsza.

Pierwszy sklep Ikea otwarto w kwietniu 1993 roku. Pierwszy sklep Ikea otwarto w kwietniu 1993 roku.

Pierwszy sklep Ikea otwarto w kwietniu 1993 roku.

fot. materiały prasowe


Jakie produkty się wtedy najlepiej sprzedawały?

- Najbardziej chyba sofy, stoliki i regały, bo to było coś innego. Coś innego niż w tym PRL. To było kolorowe, miało ładne formy. Zaś kuchnie nie... Ja nawet nie wyobrażam sobie tam wtedy sprzedawać kuchni... bez komputera, wyłuskiwać każdy element z tej długiej, papierowej listy.

A jak wyglądało to cenowo w stosunku do ówczesnych zarobków? Teraz Ikea uchodzi za relatywnie tani sklep.

- Wtedy było zupełnie inaczej. To było drogie. Byliśmy tuż przed denominacją złotego. Na przykład nasze kuchnie były na tyle drogie, że mało kto mógł sobie na nie pozwolić. Nawet, gdy komponowaliśmy najmniejsze zestawy, to wciąż to było drogie. To nie były fajne czasy... i przeczyło to idei Ikea, która ma być sklepem dla każdego. W Polsce nie była. Dopiero po jakimś czasie wzrosły zarobki, wszystko się bardziej wyrównało i te meble stały się osiągalne. Nie były już taką ekstrawagancją. Wtedy ten sklep nie mógł wpasować się w tą rzeczywistość. Ludzie kupowali tylko najtańsze rzeczy.

Klienci w tamtych latach jeszcze nie znali formuły sklepu samoobsługowego z meblami. Jak do tego podchodzili?

- Mnie wtedy klienci rozczulali. Oni byli wtedy też troszeczkę inni, bo inaczej też wyglądały u nas sklepy meblowe i od tego trzeba by było zacząć.

Jak wyglądały? Czym się różniły?

- Kiedyś sklepy meblowe w Polsce to była po prostu hala. Każdy taki sam - duża hala, w której stały na przykład kanapy. To nie były sofy, nie, to były peerelowskie, szarobure kanapy. Stały w rzędach, jedna obok drugiej, usiąść na nich, to było wyzwanie. Pamiętam nawet taką sytuację, że byłam w takim sklepie, jako młody, niepokorny człowiek, usiadłam na jednej z tych kanap, żeby ją wypróbować przed zakupem i nagle podchodzi do mnie pani ubrana w granatowy, roboczy fartuch i mówi, że powinnam wstać, bo "na tym się nie siada".

Prawie jak w muzeum.

- Tak, jak w muzeum. Ja jeszcze chciałam się kłócić, że przecież kanapa jest do siadania, że nie mogę tego kupić samymi oczami, bo nie dla oczu to jest, a właśnie dla siedzenia... Marzył mi się taki inny sklep, niż te nasze. Pamiętam, że pojechałam w 1989 roku z moim obecnym mężem do Szwecji i tam poszłam pierwszy raz do Ikei. Do takiej prawdziwej jaką teraz znamy, dwupoziomowej, z wieloma wnętrzami. Byłam oczarowana. Nie spodziewałam się aż takiego kontrastu między tym, co było w Polsce, a tym, co tam zobaczyłam. Ludzie swobodnie czuli się w tych wnętrzach, bez skrępowania, że można tam wejść, dotknąć, przetestować, że to nie jest muzeum. Wtedy już mieli ten mądry pomysł, by w połowie sklepu znajdowała się restauracja, żeby klient trochę w niej ochłonął, odpoczął od tej mnogości kolorów, produktów, informacji, pomysłów, które mógł zaadoptować do swojego domu. Zwykła kanapka z łososiem i kawa z automatu, były dla mnie jak mistrzostwo świata. To, że ja mogłam to po prostu kupić. Kupić w sklepie, gdy miałam na to ochotę. I jeszcze te wszystkie meble, dekoracje, wnętrza... wszystko mocno oświetlone kolorowe, gdzie w tym naszym PRL-u wszędzie było ciemno, sklepy tonęły w półmroku i myślę, że też dlatego byłam tak bardzo oczarowana tym sklepem. Chciałam, żeby taki sklep był też u nas.

I nawet, jak ludzie w Polsce szli wtedy do pracy, to nigdy nie ubierali się tak elegancko. Elegancko szło się do kościoła, a potem do Ikei - mówi Sławomira Tomczewska. I nawet, jak ludzie w Polsce szli wtedy do pracy, to nigdy nie ubierali się tak elegancko. Elegancko szło się do kościoła, a potem do Ikei - mówi Sławomira Tomczewska.

I nawet, jak ludzie w Polsce szli wtedy do pracy, to nigdy nie ubierali się tak elegancko. Elegancko szło się do kościoła, a potem do Ikei - mówi Sławomira Tomczewska.

fot. materiały prasowe


A jak polski klient przyjął tę formułę?

- Ludzie szli wtedy jak do kościoła. Byli odświętnie ubrani, w skórzanych kurtkach, lakierkach - tego nie nosiło się na co dzień. Szli wyznaczoną ścieżką, nie dotykali niczego, zawsze to ja ich ośmielałam, wychodziłam z inicjatywą, pokazywałam, że można, że ten sklep jest dla nich. Każdego dnia mnie to rozczulało. My wręcz namawialiśmy klientów, niemalże wpychaliśmy ich do tych wnętrz, a oni czuli się tacy onieśmieleni. Jak w Ikei w Szwecji widziałam kobietę w dresach, co teraz jest normalne, to wtedy jakoś tak dziwnie się poczułam, że to tak nie wypada. I nawet, jak ludzie w Polsce szli wtedy do pracy, to nigdy nie ubierali się tak elegancko. Elegancko szło się do kościoła, a potem do Ikei.

Rola sprzedawcy była też wtedy inna. Byłaś bardziej jak gospodarz, przewodnik po tej nowej formule sklepu.

- Zdecydowanie. Klienci czuli się docenieni. Traktowali te wnętrza i ekspozycję z taką delikatnością. Teraz jest trochę inaczej. Nie mówię, że gorzej, ale ta formuła, koncept tego sklepu jest już dla wszystkich bardziej oczywisty. Chociaż nadal mimo wielu lat na rynku sporo osób nie dowierza i dopytuje "a kto mi to załaduje", a "kto mi to skręci"? Sam pan musi. Ja?!

Na zdjęciach z otwarcia gdańskiej Ikei w 1993 roku, widać dość spore kolejki do sklepu. Słyszałam też, że tłum napierał tak mocno, że aż pękły szklane, wejściowe drzwi. Czy to zainteresowanie się utrzymywało?

- W tamtych czasach ruch w sklepie wyglądał trochę inaczej niż teraz. Ludzie mieli bardziej unormowane godziny pracy. Wszyscy pracowali w podobnych godzinach i w podobnym wymiarze czasowym, więc klienci pojawiali się tylko popołudniami. Za to w weekendy... Przez te wszystkie lata, w każdy weekend, gdy Ikea była naprzeciwko Hali Olivia, cała ulica Grunwaldzka była zajęta przez samochody. Miasto było do tego stopnia zakorkowane, że policja kierowała ruchem. To było wielkie wydarzenie.

Najzabawniejsze sytuacje?

- Klienci na początku nie wiedzieli "z czym to się je". Słyszeli tylko, że to szwedzki sklep, więc nie raz pytali ochronę na wejściu, czy kupią tu szwedzkie mleko bądź inne artykuły spożywcze. Restauracji ani sklepu z klopsikami wtedy jeszcze nie było, za to była taka szafa-automat z jedzeniem. Można było za drobne coś sobie kupić, a jak klient chciał rozmienić pieniądze, to wisiał tam taki dzwoneczek, którym dawało się znać i przebiegała koleżanka z działu tekstyliów, żeby mu rozmienić pieniądze. Wyobrażasz sobie teraz takie rozwiązanie?

Czy dostrzegasz różnice w zachowaniu młodych pracowników? Czy faktycznie jest tak, że teraz młodzi ludzie chcą często zmieniać pracodawców, co kiedyś nie było normą?

- Na pewno mają inne podejście do pracy. To nie jest już wypruwanie sobie żył, pracowanie do ostatnich sił. To nie jest kurczowe trzymanie się jednego pracodawcy. Ja sama ich w tym dopinguję. Moje koleżanki z działu są w wieku mojej córki i traktuję je tak, jak traktuję ją. Zawsze im powtarzam, że jeśli nie czują się gdzieś dobrze, to mogą to zmienić. Nie chciałabym, żeby zgnuśniały w jednym miejscu. Młodość jest od tego, by doświadczać. Ja tutaj zostałam, bo naprawdę od początku kochałam i nadal kocham tę pracę. Wiedziałam, że właśnie to chcę robić.

Przez te wszystkie lata, w każdy weekend, gdy Ikea była naprzeciwko Hali Olivia, cała ulica Grunwaldzka była zajęta przez samochody - mówi Sławomira Tomczewska. Przez te wszystkie lata, w każdy weekend, gdy Ikea była naprzeciwko Hali Olivia, cała ulica Grunwaldzka była zajęta przez samochody - mówi Sławomira Tomczewska.

Przez te wszystkie lata, w każdy weekend, gdy Ikea była naprzeciwko Hali Olivia, cała ulica Grunwaldzka była zajęta przez samochody - mówi Sławomira Tomczewska.

fot. materiały prasowe


Nigdy nie myślałaś o zmianie?

- Bywało lepiej i gorzej, jak w każdej relacji. Miałam też kilka propozycji awansu, objęcia stanowiska kierowniczego, ale zawsze je odrzucałam. Ja po prostu nie widzę siebie w takiej roli. Nie chcę kierować ludźmi (i tak to robię, ale tak po cichu, po matczynemu), ale nie chcę być w biurze. Widzę siebie cały czas na dziale sprzedaży z klientami. Może zabrzmi to jak banał, ale ja po prostu lubię ludzi.

Jakie były najpiękniejsze chwile w tej pracy?

- Pamiętam wiele sytuacji i zawsze to było po prostu docenienie przez klienta. Gdy po latach cię poznaje w sklepie i mówi, że wspaniale mu doradziłaś, że cię pamięta, że docenia twoją pracę. To są takie małe rzeczy, ale wkładasz serce w tę pracę i dostajesz też ten kawałek serca z powrotem. Chce ci się przychodzić każdego dnia, starać się zrobić coś zawsze od siebie, bo przestajesz być wtedy bezosobowa. Ludzie wracają już nie tylko do sklepu, ale też do ciebie.

Magia sprzedaży bezpośredniej, kontaktu z drugą osobą twarzą w twarz. Rozwój technologii w dużym stopniu nam to odbiera.

- Ten kontakt jest wciąż bardzo ważny. Nawet dla młodego pokolenia. Wystarczy, że klient cię zapamięta, zapyta o ciebie, będzie pamiętał twoje imię... i wiesz, moje koleżanki się do tego nie przyznają, ale ja widzę, że nagle wszystko lepiej im idzie. Unoszą się jakby nad ziemią, cały dzień już jest lepszy. Wystarczy taka mała rzecz - że ktoś przyszedł do ciebie, czekał właśnie na ciebie, mimo tego, że każdy inny by mógł to zrobić.

Trójmiejski rynek pracy to różnorodność i ciągłe, dynamiczne zmiany. Ciekawe, niszowe profesje i zawody, które w chwilę zdobywają popularność. Chcemy pokazać czytelnikom nie tylko warte poznania profesje, ale także niezwykłych ludzi, którzy z pasją opowiadają o swojej pracy. Temu ma służyć cykl wywiadów "Ciekawe zawody".
Marta Kreczmer

Miejsca

  • IKEA Gdańsk, Złota Karczma 26

Zobacz także

Ciekawe zawody - cykl wywiadów 2018 (52)

Opinie wybrane

  • 2022-04-24 10:43

    Pamiętam, ale to był szał! (7)

    Jako dziecko często chodziłem do pierwszej Ikei z mamą, po prostu popatrzeć - takie czasy. Pamiętam te tłumy ludzi. Kiedyś w jakimś konkursie wygrałem u nich pluszowego łosia :)

    Mauri

    1 rok

    • 91 17

    • 2022-04-25 06:51

      pamiętam tego łosia - wygladał jakoś tak strasznie ;)

      potem widziałem dywanik iKEA z materiału a'la łoś z głową - taki śmieszny.... jakby go autobus rozjechał

      ---

      1 rok

      • 5 1

    • 2022-04-24 14:29

      Ikea przymorze

      Ja co pamiętam z tego sklepu to, to że każdą osobę z plecakiem przeszukiwała ochrona.Było o tym wtedy głośno a niesmak gdzieś w głowie pozostał.

      Wszyscy to potencjalni złodzieje

      1 rok

      • 14 5

    • 2022-04-24 12:23

      A my nigdy nie chodziliśmy do IKEI i nie załuję- w każdy weekend z rodzicami na rowery, potem z tatą gra w piłkę (1)

      Zimą - gdy planszowe, w statki, kółko i krzyżyk, państwa- miasta, i spotkania z rodziną sąsiadów

      1 rok

      • 10 41

      • 2022-04-26 09:22

        ciiiś, uważaj bo na Jasieniu szukają wandla - miłośnika "kółko, krzyżyka"

        1 rok

        • 2 0

    • 2022-04-24 12:06

      (2)

      Wspomnienia ze sklepu. Dzieciństwo konsumenta masowki

      1 rok

      • 10 41

      • 2022-04-24 18:12

        Ehhhh...

        Za dzieciaka to do tamtej Ikei chodziło się po ołowki. A co do plecaków pamiętam jak za dzieciaka ochroniarz przeszukiwał plecak i później mu było głupio to pytał dlaczego nawet ołówka sobie z kolegą nie wzięliśmy

        52628

        1 rok

        • 10 3

      • 2022-04-24 18:05

        Ty "wygrywałeś" tylko snickersy u pana ksiundza?

        1 rok

        • 16 9

  • 2022-04-24 10:36

    (9)

    Trzy dekady w jednej firmie. Nieźle. Po zdjęciu widać jak inny świat był wtedy. Brakuje więcej fotek.

    1 rok

    • 122 8

    • 2022-04-24 22:07

      Sklep dorobił sie na sprzyjaniu zbrodniarzom nazistowskim

      Nazizm w paździerzowej IKEI wiecznie żywy. Jej założyciel należał do partii nazistowskiej, a w fabrykach IKEI niewolniczo pracowali więźniowie polityczni NRD

      Nie były to tylko błędy młodości. Na początku lat 70-ych IKEA nawiązała bardzo bliską współpracę z komunistyczno faszystowskim reżimem w NRD. Paździerzowy gigant postawił tam

      Nazizm w paździerzowej IKEI wiecznie żywy. Jej założyciel należał do partii nazistowskiej, a w fabrykach IKEI niewolniczo pracowali więźniowie polityczni NRD

      Nie były to tylko błędy młodości. Na początku lat 70-ych IKEA nawiązała bardzo bliską współpracę z komunistyczno faszystowskim reżimem w NRD. Paździerzowy gigant postawił tam swoje fabryki, w których wykorzystywano niewolniczą pracę więźniów politycznych. Jeden z zakładów zbudowano w pobliżu więzienia w Waldheim .

      Według Hansa Otto Klare, który został skazany za próbę przedostania się do Niemiec Zachodnich była to niewolnicza praca. Więźniowie spali na górnym piętrze fabryki, a na dole odbywała się produkcja. Więźniowie polityczni pracowali na dole bez żadnego zabezpieczenia bez rękawic, słuchawek chroniących prze hałasem, nie mieli nawet gdzie na chwile usiąść. Warunki były znacznie gorsze niż w innych komunistycznych zakładach.

      czytelnik

      1 rok

      • 7 9

    • 2022-04-24 21:58

      tak tylko jakbysmy mowili o bojkocie. (4)

      Ikea wspierala hitlera

      czytelnik

      1 rok

      • 4 14

      • 2022-04-26 09:20

        nie kupuj ubrań hugo bossa, bo szyli nazistom mundury, nie kupuj volkswagenów, bo też robili rzeczy dla hitlera...

        1 rok

        • 3 2

      • 2022-04-25 08:06

        minusy? (2)

        poczytajcie co robila ikea w 1944 r

        1 rok

        • 4 3

        • 2022-04-25 20:35

          Durniu bez szkoły, najpierw sprawdź kiedy Ikea powstała. (1)

          Bo gdzieś dzwoni, ale nie wiesz w którym kościele.
          Właściciel Ikei to były nazista.

          czytelnik

          1 rok

          • 4 3

          • 2022-04-29 02:30

            wystarczy poszperać i oto takie kwiatki

            Założyciel IKEA Ingvar Kamprad był działaczem szwedzkiej partii nazistowskiej.
            W 1942r. Kamprad wstąpił do Svensk Socialistisk Samling, - Szwedzkiej Narodowo Socjalistycznej Partii Pracy ówczesnego odpowiednika niemieckiej nsdap. należał też do Nordyckiej Młodzieży, odpowiednika niemieckiego Hitlerjugend.
            Säkerhetspolisen - Szwedzkie służby kontrwywiadu cywilnego, zbierając informacje na jego temat, zakwalifikowały go jako aktywnie działającego nazistę.

            1 rok

            • 0 0

    • 2022-04-24 19:37

      (2)

      Znam taką osobę co pracuje w jednej firmie 45 lat. Cóź w tym dziwnego?

      1 rok

      • 10 8

      • 2022-04-26 10:54

        kiedyś pewnie nic. Teraz to raczej nie do pomyślenia w morzu innych możliwości.

        1 rok

        • 3 0

      • 2022-04-25 08:04

        ze 99% firm padlo w 89-90r

        1 rok

        • 5 3

  • 2022-04-24 12:22

    Nieprawda, także w tamtych xczasach, gdy ludzie szli do pracy, to ubierali się elegancko (7)

    Dbali o strój i wygląd w pracy dużo bardziej niż teraz.

    1 rok

    • 67 26

    • 2022-04-26 09:44

      W biurach chodzili bardziej elegancko, a teraz to każdy w spodenkach i t-shircie

      1 rok

      • 2 0

    • 2022-04-24 20:06

      I nikt nie dziarał się jak opętaniec. (2)

      1 rok

      • 22 3

      • 2022-04-25 09:25

        I wszyscy wyglądali i zachowywali się tak samo.

        Ideał dla kogoś kto nie ma osobowości.

        1 rok

        • 4 8

      • 2022-04-25 08:39

        O tak, teraz to jakaś plaga.

        Benon

        1 rok

        • 8 2

    • 2022-04-24 17:24

      rozciągnięte swetry (2)

      i nigdy nie prane sztruksy to był standard w biurach. No i każdy miał na biurku popielniczkę, która opróżniał dopiero pod koniec dnia. :D

      1 rok

      • 24 6

      • 2022-04-27 08:56

        A myli się po pachami bo teraz słabo to wychodzi i jak ktoś się chwyci poręczy to w tramwaju robi się smutno. O zgrozo to nie tylko faceci.

        1 rok

        • 2 0

      • 2022-04-24 20:10

        Nie, u nas w księgowości wszystkie miałyśmy czyste (często białe, kremowe) bluzki, kostiumy szyte na miarę

        Maż pracował w stoczni w biurze- nigdy nie nosił sztruksów, zawsze spodnie materiałowe na kant, koszulę i kamizelkę z włóczki. Spódnice, kostiumy, które wtedy sobie uszyłam u krawcowej do dziś są bez zarzutu i noszę, choć teraz częściej wolę spodnie nosić.

        1 rok

        • 12 3

Wszystkie opinie (126)

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Najnowsze

więcej (52)

Wiadomości

więcej (52)

Ogłoszenia.trojmiasto.pl

Projektant wyposażenia pokładowego

Galeon

Wiślinka
Tokarz - Straszyn

Galeon

Straszyn
więcej

Pracodawcy w Trójmieście

Remontowa Shipbuilding
Vectra
Stocznia Crist
Perfect Consulting
+ dodaj więcej

Forum

więcej

Najczęściej czytane